top of page

🖋️ अभिजीत राणे लिहितात

  • dhadakkamgarunion0
  • Aug 17
  • 3 min read

🖋️ अभिजीत राणे लिहितात

दादर कबुतरखाना : श्रद्धा विरुद्ध सार्वजनिक आरोग्य. मुंबईतील दादर कबुतरखाना हा केवळ कबुतरांना दाणे टाकण्याचा ठिकाण नव्हे, तर दशकानुदशकांची एक परंपरा आहे. मात्र, सार्वजनिक आरोग्याच्या धोक्यांचा दाखला देत महाराष्ट्र उच्च न्यायालयाने यावर बंदी घातली, आणि तेथील टारपॉलिन हटवण्याचे आदेश दिले. परंतु जैन समाजातील काही गटांनी परंपरा टिकवण्यासाठी हे आदेश धुडकावले, आणि यामुळे वाद अधिक तीव्र झाला. याच पार्श्वभूमीवर मराठी एकीकरण समितीने ठाम आंदोलन उभारले, “हा धार्मिक नव्हे, तर आरोग्याचा प्रश्न आहे” असा आवाज बुलंद करत. परिणामी, परिसरात मोठा पोलीस बंदोबस्त, आंदोलकांना ताब्यात घेणे, आणि जैन मंदिराचा दरवाजा बंद करावा लागणे — हा संघर्ष फक्त कबुतरांचा राहिला नाही, तर श्रद्धा आणि सामाजिक जबाबदारीतील टोकाचे द्वंद्व ठरले. आज प्रश्न असा आहे की, परंपरा जपावी का आरोग्याला प्राधान्य द्यावे? न्यायालयीन आदेश, धार्मिक भावना आणि नागरिकांचे हित या तिन्हींचे संतुलन राखणेच खरी कसोटी ठरणार आहे.

🔽

🖋️ अभिजीत राणे लिहितात

गोरक्षण : श्रद्धा की राजकीय खेळ? गोरक्षण हा विषय महाराष्ट्रात भावनांचा आणि राजकारणाचा दोन्हींचा केंद्रबिंदू राहिला आहे. याच पार्श्वभूमीवर आमदार महेश लांडगे यांनी केलेले विधान—“गोरक्षण म्हणजे चिंचोका खेळणं नव्हे”—हे केवळ उपरोध नव्हे तर एक कठोर इशारा होता. कुरेशी समाजाच्या भेटीनंतर पोलिसांना गोरक्षकांवर अंकुश ठेवण्याचे संकेत दिले जात असल्याची चर्चा आहे. यामुळे हिंदुत्ववादी पंथांमध्ये असंतोष उसळण्याची शक्यता त्यांनी अधोरेखित केली. प्रश्न इतकाच आहे की, गोमातेचे संरक्षण ही श्रद्धेची जबाबदारी आहे की केवळ राजकीय रंगमंचावर खेळला जाणारा डाव? धर्माच्या नावाखाली गोरक्षणाचा वापर जर राजकीय शाब्दिक फटाक्यांसाठी होऊ लागला, तर त्यातून समाजात दुरावा आणि द्वेषच निर्माण होईल. लांडगे यांच्या या वक्तव्याने पुन्हा एकदा महाराष्ट्राच्या सार्वजनिक क्षेत्रात हा ज्वलंत प्रश्न डोकं वर काढून उभा केला आहे.

🔽

🖋️ अभिजीत राणे लिहितात

संजय राऊतांवर नवनाथ बैनांचा वैचारिक घणाघात. महाराष्ट्राच्या राजकारणात शब्दांची तलवार नेहमीच धारदार असते. पण यंदाच्या स्वातंत्र्यदिनाच्या पार्श्वभूमीवर भाजपचे माध्यमप्रमुख नवनाथ बैन यांनी संजय राऊतांवर केलेला प्रहार वेगळाच ठरला. “राऊत यांची वैचारिक सुंता पूर्ण झाली आहे,” असा थेट घाव त्यांनी घातला. बाळासाहेब ठाकरे यांच्या वारशाला दगा देत काँग्रेसच्या मांडीवर विसावलेल्या राऊतांवर त्यांनी ‘हलाला’सारखा उपरोध करत, पत्राचाळ घोटाळ्यापासून आजवरच्या भूमिकांची खिल्ली उडवली. ही टीका केवळ व्यक्तिवरचा हल्ला नव्हता, तर एका संपूर्ण प्रवाहावरचाच प्रश्न होता—शिवसेनेच्या मूळ विचारसरणीचा अवशेष उरला आहे का? राऊतांसारखे नेते जर वारंवार मतप्रवाह बदलत असतील, तर “विचारधारा” हा शब्द उरतो किती प्रामाणिक? बैन यांचा हा हल्ला केवळ शब्दांचा नव्हता, तर महाराष्ट्रातल्या राजकीय संस्कृतीतील तिखट बदलाची जाहीर हाक होती.

🔽

🖋️ अभिजीत राणे लिहितात

राहुल गांधी – फेक नॅरेटिव्हचा बादशहा? भारतीय राजकारणात सत्यापेक्षा गोंगाटाला अधिक महत्त्व मिळवून देण्याचा प्रयत्न जेव्हा होतो, तेव्हा त्याचा केंद्रबिंदू म्हणून राहुल गांधींचे नाव वारंवार पुढे येते. भाजपचे प्रवक्ते केशव उपाध्ये यांनी अलीकडेच त्यांना थेट “फेक न्यूजचा बादशहा” ठरवले. आरोप नवीन नाहीत—कधी राफेल, कधी लष्कर, कधी मतदार यादीतील कपात—राहुल यांनी उचललेले अनेक मुद्दे न्यायालयीन चौकटीत टिकले नाहीत. तरीही तेच दावे पुन्हा पुन्हा मांडले जातात आणि त्यामुळे भारतीय राजकारणात एक विचित्र ‘खोट्या कथा उद्योग’ आकार घेतो. विरोधकांना भडकवण्याची ही शैली मतदारांना गोंधळवते, पण परिणाम शून्य. खोट्या कथांवर उभे केलेले महाल नेहमीच वाऱ्याच्या झोक्याने कोसळतात, पण राजकीय फायद्यासाठी हा खेळ सुरूच असतो. भारतीय लोकशाहीला यापेक्षा मोठा अन्याय कोणता?

🔽

🖋️ अभिजीत राणे लिहितात

ट्रम्प–पुतिन समिट : अपेक्षांची फसवी सरमिसळ.अलास्कामध्ये झालेल्या ट्रम्प–पुतिन समिटकडे संपूर्ण जगाने कुतूहलाने पाहिले. युक्रेन युद्धाचा अंत व्हावा, शांततेचा मार्ग निघावा, अशी आशा होती. पण प्रत्यक्ष परिणाम? फक्त हस्तांदोलनांचे फोटो, आणि “प्रगती झाली” अशा पोकळ घोषणांचे ढग. कोणताही ठोस करार, कोणतेही युद्धविरामाचे आश्वासन पुढे आले नाही. ट्रम्पने आपले “अमेरिका फर्स्ट” धोरण अजून घट्ट केले, तर पुतिनने युक्रेनमधील दाव्यांवर तडजोडीची कुठलीही तयारी दाखवली नाही. परिणामी, जगाला जी शांततेची किरणे दिसण्याची अपेक्षा होती ती अधिक अंधुक झाली. महासत्ता जर फक्त दिखाऊ राजनैतिक शोभिवंत मेळावे भरवून थांबणार असतील, तर संघर्षात सापडलेल्या छोट्या देशांचे भवितव्य कोण ठरवणार? अलास्काचे हे समिट इतिहासात “अपेक्षांचा अपव्यय” म्हणून नोंदवले जाईल यात शंका नाही.

🔽

 
 
 

Comments


  • Facebook
  • Twitter
  • Instagram
  • LinkedIn

Copyright © 2020 Abhijeet Rane

  • What's App
  • Telegram
bottom of page